Na de nacht, 2000, boek 72, pagina 94

Elke dag is nieuw

Elke dag breken harten.
Elke dag komt de zon op.
Elke dag lopen we een stukje verder.
Daar zou je een goed gevoel van kunnen krijgen, maar als je mobiel
geen bereik heeft piep je wel anders. Dan komt de toekomst niet
meer vooruit. Schijnt.
Schijn bedriegt vaak.
Mensen die daar last van hebben heb ik al eerder gezien, die zagen
het vuur ook niet vanzelf branden. Het vuur belichtte eerst een
andere tijd. Het slikte met zijn vurige, hongerige tong alles in van wat
we net hadden opgeschreven.
Elke dag maak ik werk.
Als ronde wereldburger is mijn honger niet te stillen.
Ik blijf maar creëren om de as van de eeuwigheid.
Dat vuur wil niet doven maar zaaien.
Dat vuur is een werk zonder titel, het duwt je omhoog.
Daarna rol je snel weer naar beneden.
Elke dag opnieuw.

Verteller, 2016, tekening, 50 x 65 cm

Vreemde woorden

Hij bladerde wat in een zwart gekartonneerd schrift met linnen rug.
In stijve, keurige blokletters stond op het gelinieerd papier:

staand lopen
met gesloten ogen
het strottenhoofd stamelt
bewegingloos
vluchtende vliegen vonken
het bos brandt
alle kleur is weg
de natuur hoort zwart-wit te zijn
totdat de wekker rinkelt
de ware werkelijkheid
is halleluja anders

Sinds zijn tiende schreef hij alle dromen al op. Het was zijn tweede
ik geworden. Zonder dromen viel er niet te leven.
Hij tuurde net iets te lang in de spiegel. Zijn zware wenkbrauwen
gingen ervan omhoog. Opnieuw dacht hij aan zijn mooiste kindertijd,
toen alle woorden nog nieuw waren of nog niet eens bestonden.
Daardoor legde je de vreemdste verbanden.
Zo had hij wenkbrauwen altijd als wekbrauwen verstaan. Die waren
er om je na de slaap wakker te maken, ze wekten je brauwen!
Geen idee wat die brauwen eigenlijk waren. Vast iets heel nuttigs.
Morgenavond droom ik weer verder – zei hij hard op in de spiegel,
om zichzelf flink overdreven te overtuigen.
Ik verheug me nu al op alle nieuwe woorden.

Afscheid van een punt, 2016, schets

Over mooi

Het mooiste ogenblik is grenzeloos, als een constant openbarstende
bloem.
Vaak lukt het haar dit gelukspunt te vinden en op te rekken tot het
volslagen tijdloze. Die punt weet natuurlijk op haar beurt wel dat het
bij uitstek juist tijdelijk is en dat er dus ook onbereikbare dagen zijn.
Op onbereikbare dagen wordt het ogenblik snel nagekeken door het
rood van de wangen. Het bloost zich zo een schaamtevolle weg. Het
lichaam laat zich op dat moment van zijn sulligste kant zien en speelt
eigen rechter.
De mooiste uitlopende punt is natuurlijk een biggeltraan, die zich in
de tuin laat vallen, waar vooral de merels tuk op zijn. Ze zingen zich
daarna de longen uit hun bek. Vogels hebben van nature ook hun
mooie momenten. Vaak ’s ochtends.

Op dit mooiste ogenblik ziet ze even niets zolang ze wegdenkt.
Ze weet niet of het een vorm van ijdelheid of echtheid is.
In elk geval speelt ze haar eigen hoofdrol.
Ze herkent alles driedubbel en helder.
De langgerekte momenten spiegelen het verleden genadeloos terug.
Ze weet niet of het kunst of echt is. Zeker tijdelijk mooi.
Dan zal het wel kunst zijn.
Punt.

Nonsense Uomo, 2016, schets

Lichtelijk overdreven

Hij maakte carrière door geboorte. Hij was tenslotte prins.
Er werd van hem veel verwacht in een korte tijd. Het was een
heksentoer om dit contract tot een goed einde te brengen.
Het begon bij de opvoeding, alles was erg ethisch. Hij raakte
daardoor nogal geïsoleerd. Voedsel en schema-leer volgden.
Soms zag hij zichzelf als een kleine wereldramp (een grote kon
dus nog volgen).
Zover kwam het niet.
Hij maakte een keuze om voortaan alleen maar achter de feiten
aan te hollen, dat gaf veel ruimte. Antwoorden stelde hij graag uit.
Ook weer tijdwinst!
Toen hij wist dat er van mannen steeds meer een multipele
perfectie werd verwacht ging hij snel zijn borst waxen, plus een
frappante wenkbrauwlift doen. Hij bleef daardoor jong en fris,
ondank het vele bier en vele vriendinnen.
Zijn eetstoornis was nog niet bekend in zijn land, ook de kwalijke
gevolgen daarvan niet.
Het mooie van alles was dat zijn uiteindelijke vrouw hem feitelijk
redde door altijd en op ieder moment de show te stelen. Ze gaf
het volk een krachtige boodschap en men was nog heel lang zeer
tevreden met die fopspeen.

Portret van een metselaar, 2016, schets

Fata Muratore

naast waaiende wetten
razen de koude stenen
naast gekweld plezier
spiegelt het water

rondreizend cement
korrelt de koude steiger
een oud verleden schuurt
geurig is het rozenperk

achter de vitrage
van achteren gezien
steekt aan elke voet
een loden bollen ketting

de dag is lang
een wegtikkende klok
pakt verse meters
in de lege ruimte

nog even volhouden
na het vloervegen
is het werk gedaan

of dit de moeite waard was?
het was meer een geloof