NP (Not Personal), 2016, boek 115, pagina 1

Lijnen

Leo dacht in lijnen
zag dat alles werd geweven
aan elkaar kleefde
alles leefde

zachte overlap

elkaar kruisen
in elkaar huisen
alles in raster
elkaar betasten
tot het paste

levende natuur

Leo dacht in lijnen
zag dat alles wat leefde
elkaar kruiste
elkaar betastte

klare klutspot

hij zag als eerste
hoe alles barstte

Nieuwe inkeer, 2016, boek 115, pagina 11

Laatste jaar

Oude emoties verplaatsen zich gemakkelijk van het ene naar het
andere. Ooit, toen en in de toekomst. Gedachten schieten heen
en weer. Kinderjaren schreeuwen meestal het luidst.
Zijn nadenkkop is vaak complex: de diepe kreet uit de eerste vijf
jaar en de lofrede van het talent later. Het samensmelten van die
twee is onmogelijk en moet ook niet.
Het levert wel mooie beelden op.
Gelijke emotie brengt meestal niets, dan is er geen noodzaak, stroom.
Over oude windstoten wordt vaak geklaagd, maar ik kies voor de
opwinding waarin je dan wordt gebracht. De gebruikelijke woorden
mogen diep zuchten. Iedere storm laat zijn eigen vruchten achter..
Aardse golven gooien van alles op het strand voor de paradijsjutter.
Laat gerust de lamp uit als het donker wordt. Heimelijke sterren
zullen je verlichten waar woorden je hebben afgemat.
Deze man met de vele gezichten wordt door niemand miskend en
is niet bang voor vallende gaten.
Hij is een sympathieke ratelkous, een toevallige sjamaan.

Het raam schaart, 2016 boek 115, pagina 40

Winterstil

IJle rookpluimen zijn er nu in de winterlucht.
De vrijheid lijkt koud. Het liefst zou hij nu voor altijd verdwijnen.
Ver weg. Onbekende, warme oorden zoeken en vinden. Een andere
taal spreken. Weg van hier.
De besneeuwde straat ligt er wat verloren bij.
Ergens blaft een hond.
Altijd die aanwezige hond.
Zo nu en dan komen er passanten langs zijn huis. Ze letten niet op.
De rug is te krom. De wind snijdt gemeen.
Niemand spreekt. Niemand antwoord, het is stil. Winterstil.
Ergens voelde hij zich doorzichtig. Kwetsbaar. De omver getrokken
muur lag er nog wat brokkelig bij. Zijn ogen, te moe om te huilen,
staren naar de kim. In de verte kon je de muzen horen zingen. Alles
komt goed. Neem nu nog geen afscheid. Het is nog te vroeg. Luidt
klapwiekend laat een haan een nieuw leven zien.
Ineens herkent hij genot.
Al is de vreugdepaal armzalig, het plezier om te leven is gelukkig
altijd herkenbaar aanwezig. Zo moet het zijn. Zo doen we het al
eeuwen.
Ineens moest hij enorm plassen. Een ongekende drang liet zijn blaas
bijna knappen. Het toilet werd nauwelijks, op het nippertje, gehaald.
De opluchting is groot. De adem heeft weer lucht.
Waar gaat deze januari heen?
De open stad lonkt met haar scherpe klauwen.
Pas op je struikelt zo over dode lucht als je praatjes hebt.
Doe je raam maar snel dicht.

Fear in a new setting, 2000, tekening, A4

Zenuwlijder

Soms is het noodzakelijk verplicht je te schamen voor je eigen volk.
Soms volstaat schaamte voor één enkel persoon ook.
Met wat orde en vrede verdien je daarna hopelijk weer wat vrijheid.
Als de lucht haar hand naar je uitsteekt wordt verwacht dat je daar
op ingaat en die hand stevig vastgrijpt. Dat moment is vaak erg
dun, je ziet het zomaar over het hoofd en dan is het gelijk te laat.
Ook de brug van het gesprek komt dan niet op gang.
Maar zie: overal kleurt het veld vol papavers. Die rode bloei past
mooi bij je opgewonden wangen. Met nieuwe sikkels loop je naar
het nieuwe graan. Het kan je niet schelen of alles genoeg gerijpt is.
Zelfs het onkruid gaat eraan.
Je jonge lippen gaan vaneen na de schemer, ze zoeken en vinden
andere jonge lippen. Je kijkt voorbij alle verlatenheid.
Je bent gelukkig en dat mag iedereen weten.
Pas toen je de diepte van je droom kon peilen, met behoud van alle
mooie woorden, kwam het trage uur terug.
Toen nam je een zacht ijsje.
Ice Cream, You Scream.

das Arschlog, 2010, tekening, A4

Hoe kon hij het weten?

Een gelijkgezinde geest, je weet wel: altijd die andere, had het  in
de gaten. Het was waar van die persoonsverwisseling, het schijnt
te bestaan als een prettig, heftig schokje…
De geest was er. Terug van weggeweest. Dikker, kaler, ouder, boos,
dus ergens onherkenbaar. Het rare was dat ik toch zag dat het de
zelfde van voorheen was. Hij deed net alsof hij in rook was opgegaan,
maar vergat dat zijn stem en blik nog hetzelfde waren.
Zo viel hij toch door de mand. Iets wat geesten liever niet doen (dat
hebben ze dan weer met de gewone mensen gemeen).
Ik zag hem schijnen in een donkere plas op de markt. Hij wachtte
met spanning af hoe ik zou reageren op zijn lichtverschijnsel.
Toen ik niet gewenst reageerde liep hij me achterna en duwde me een
slordig geschreven briefje in de hand.
Ik las: Men wacht niet tot men hoort, maar slechts tot men ontwaart.
Nu schrok ik wel. Hoe kon hij dat weten? Gister had ik diezelfde zin
nog boos uitgesproken tegen een vriendin die niet wou luisteren.
Geesten verdubbelen alles, dat is bekend. Klootzakken!
Ze zijn nooit origineel. Kunnen ze niet, de stumpers.

Fenomeno, 2016, schets

Bedacht mens

Zij was voor haar familie een ondoordacht kind, die dag en nacht
werd mishandeld door eigen materie. Haar gevoeligheid was een
vlam in de wind.
Zelf vond ze dat niemand een goede, een werkelijke uitdrukking op
het gezicht had. Niemand keek haar echt aan. Als ze eens wisten
hoe lief zij was, als ze eens wisten hoe zij leefde en haar door lieten
schemeren in hun ziel, dan zouden ze pas beseffen wat ze al die tijd
hadden moeten missen door hun dom gedrag.
In die andere ogen, die niet naar haar keken, vermoedde ze een
vanzelfsprekende spot aan haar adres, terwijl ze wel degelijk kon
schaterlachen als daar een reële reden voor was.
Al het contact verliep dus moeizaam. Onbeholpen.
Na al het denken probeerde ze zichzelf vergeefs aan te praten dat
alles kwam door haar eigen gedrag. Zij was zelf de oorzaak van de
lichte hoon. Alles sloeg haar in het gezicht door niet weg te duiken.
Gelukkig is er dan altijd wel een tante die ook geleefd heeft als kind.
Die zegt dan zonder woorden dat ze er voor je is en dat hun zielen
hetzelfde zijn.
Zij is niet meer de gevallen, uitgejouwde engel.
Zij kwam verder dan het eerste bedrijf.