Blue Work, 2012, bewerkte foto

Werk in de ruimte

Het werk aan de muur verankerd leek even te zweven. Dat
was het werk van mijn naaste. Die weet wat goed voor mij
is. Alhoewel ik het zelf een nogal wazig portret vond, on-
danks de wat losgesprongen zwarte achtergrond.
Wazigheid kan zich verplaatsen, terwijl zij het lied van de
vrijheid zingt. Dan weergalmt de weerloosheid even, zegt
men, maar het kan ook zo zijn dat al het verlamde zichzelf
buitensloot, toen de vluchtdeur sloot.
Hoe dan ook ik was mijn eigen echo kwijt en moest iets
nieuws gaan verzinnen. Er was werk in de ruimte.
Het wachten was op een aangename nevel, die dwars over
het bestaande werk wilde kruipen. Ik zou er misschien dan
iets bij gaan prevelen omdat ik niet dat wat ik meen be-
ween. Het zou mijn eigen ode zijn aan de verdwenen echo.
Een mooi oud lied.
Laat dan de mensen maar weer komen kijken, laat ze mooi
hardop dromen. Mijn overvolle hoofdwegen geven genoeg
nieuwgeboren tikken. En als het oog te schichtig is voor al
die geneugten kan ik er ook niets aan doen.
Die mensen moeten zich maar laten troosten door een
hysterische robot.