Aan tafel, 2012, computertekening

Familiedag

Het lijkt eenvoudig, maar je zult zien dat het niet zo simpel
blijkt te zijn als je daadwerkelijk met je familie wilt breken.
De mensen op straat zullen zich er zelfs mee gaan bemoei-
en. Sterker nog, je zult nergens een plek vinden waar nie-
mand hierover een mening heeft. Je leeft in Niemandsland
wat kennelijk van iedereen is.
Vooral op verjaardagen kom je het tegen. Hoe schuin de
zon ook over het aardoppervlak schijnt, je kunt niet altijd in
de schaduw blijven staan, ineens pakt de zon je. Meestal
onverwacht. Zelfs het kleinste hoekje, waar niemand aan
denkt of aandacht aan schenkt, is niet echt veilig. Er is
geen schaduwplek te ontdekken er is te veel familielicht.
Dankzij die bijzondere eigenschappen van die pakkende
stralen tekent alles zich ook nog eens bijzonder scherp af.
De stralen geven zonder geluid maar met een vurige flits,
een bepaalde structuur op je huid. En omdat je geen on-
kruid bent blijf je staan, je verschroeit niet.

Nadat de avondschemer is gevallen, mag iedereen weer
naar huis. De impressies van de stralen, geluiden en geuren
zijn dan volledig verdwenen.