De verzamelaar, 2012, bewerkte foto

Collectieman

Hoe bepaalt een verzamelaar hoe ver hij kan gaan?
Dat bepaalt hij natuurlijk mooi zelf, hij is zijn eigen en beste
adviseur. Zijn beschikbare aankoopbudget bepaalt de rest.
Alles uit vrije wil uiteraard. Het moet voor hem spannend
en uitdagend zijn. Foute aankopen horen er ook bij, dat
maakt hem alleen maar alerter en het creëert ruilobjecten.
De collectieman maakt zijn eigen tentoonstelling thuis mo-
gelijk. Enkele favorieten zullen altijd blijven hangen. Het
bijna fysieke beeld vecht met de emotie. Alles is wonderlijk.
Ook wonderlijk is dat verzamelaars weinig ziek zijn, zij kun-
nen geen slachtoffer zijn. Somberheid past niet bij hun uit-
straling. Een werk mag somber zijn, zij niet.
Of dat echt waar is weet ik niet, maar het klinkt aanneme-
lijk. Smaakvoorkeur, met abstracte of verhalende tendensen
is in de loop van de tijd zichtbaar. Vaak hebben ze het over
hun geraaktheid. Ziel en zaligheid.
De verzamelaar glimlacht: “Dat je dit allemaal van heel
dichtbij kunt ervaren is een weelde. En dat allemaal achte-
loos in het voorbijgaan. Ik voel mij een bevoorrecht mens.
Echt”.