Kiss it, 2012, boek 101, pagina 48

Goed gevoel

Hij keek naar de rimpeltjes in haar gezicht en dacht aan al
het onrecht wat haar was aangedaan. Het was overigens
niet aan haar af te lezen. Waarschijnlijk begreep ze veel.
Hij streek voorzichtig over de rimpels en zei lief: Het zijn er
steeds meer. Zij pakte snel zijn hand en zei: Blijf af, die zijn
van mij! Hij moest daarop glimlachen, ging terug op zijn
rug liggen. Wachtte af.
Toen omhelsde ze hem weer. Alles was goed. Het was zelfs
zo gezellig dat ze bijna ontzag kregen voor het geluk. Ze
voelden duidelijk het bestaan, die kolossale illusie en vroe-
gen zich tegelijk af wat echt en niet echt was (niet hardop).
Het voelde aan als een wonderbaarlijke dronkenschap zon-
der drank of kater.
Nu, in elkaar geklemd, giechelden ze opgewonden door.
Het buiten geluid van de kwetterende vogels gaf alles een
kalme indruk. Ze waren niet ouder dan de werkelijkheid,
niets was definitief, niets was hetzelfde. Tegelijkertijd
veranderde er niets, de aangename ontspanning bleef
hangen, ze spraken elkaar niet tegen. De zenuwen lagen
allang verstoft onder het bed. Hun kussen raakten snel de
tel kwijt.