Cyclus, 2012, bewerkte foto

Bloemrijk verleden

Het mooiste ogenblik is grenzeloos, als een constant
openbarstende bloem.
In mijn dromen lukt het me dit gelukspunt te vinden en op
te rekken tot het volslagen tijdloze. Bij waken is dit totaal
onbereikbaar helaas. Het ogenblik wordt te snel nagekeken
door het rood van de wangen: de tijd bloost zich een weg.
Dan vind ik de vorm van een menselijk lichaam ineens
ook erg beperkt en helemaal niets. Gewoon knullig!
Ik laat een biggeltraan in de tuin vallen, waarop de merels
geïnspireerd gaan zingen. Vogels hebben ook hun mooie
ogenblikken of vinden dat dan troost.
Ietsje later:
Iemand zette een ladder voor het raam van mijn jeugd.
Ik verwacht je en verlang zo naar je dat ik met gemak een
dobbelsteen op zijn zevende kant kan laten draaien.
Toen zei je: Tranen zijn als losgeraakte knopen die weer
vastgenaaid moeten worden……..
Ondertussen laat je nu je vingers glijden en drink je het
seizoen met me.
In de nacht zo koud als ijzer maken twee lichamen gemak-
kelijk ketsend vuur.
Moedervlekken schuiven over vadervlekken.
Buiten vliegt de lege leegte zich plat.