Black Hole, 2012, boek 101, pagina 65

Doekvrees

Waar de mensen over praten is de nieuwe collectie en omdat
de kunstenaar verhalend is betekent dat: nieuwe anekdoten.
Hij maakt een verzameling van nieuwe wereldbeelden of nog
beter gezegd hij neemt zijn eigen fakkel over.
Er is veel schoonheid in zijn nieuwe werkmethode, er gloeit
iets nieuws onder de zon. Zelf beweert hij dat alles over
deugd en ondeugd gaat. Zijn ietwat boze ogen gaan er van
twinkelen, als hij dat opschrijft.
Anderen hebben het over leugens en verzinsels op het oude.
Alle onderwerpen en verhalen hebben recht om te bestaan,
al is dat geen garantie dat wat er over verteld wordt ook
waar is. Artiesten moet je so wie so nooit geloven.
Het mooie is dat de kunstenaar geen enkele doekvrees heeft.
Hij is vrij en alles mag of nee, moet van tijdelijke aard zijn.
Pas als het af is steekt hij zijn duim omhoog.
Als hij kon praten zou hij misschien zeggen dat een anekdote
zonder toelichting pas zijn ware schoonheid verborgen houdt.
Misschien houdt hij uit schaamte wel zijn mond en is hij een
rouwende, die zijn laatste snik op de mouw heeft gespeld.
Aan de andere kant is zijn eigen imitatie zo mooi dat je er
altijd geheimzinnig om moet glimlachen.