Zomers portret, 2o12, boek 102, pagina 4

Zomer

Ik was zo blij dat ik de moed niet kon laten zakken.
Alles zou nu in orde komen. Toe dan maar, als het zo moet.
Er zijn tenslotte ergere dingen. En anders is er morgen vast
nog wel tijd om iets uit te proberen. Morgen zal de zon toch
zeker wel schijnen? De kaartlegger had het al voorspeld, de
gelukkige toekomst, laat ik niet zeggen de volledige toe-
komst, staat voor de deur. Ik hoef alleen nog maar die deur
te openen. Mijn welkome welstand zal weldra over enkele
ogenblikken beginnen. En dat zal ook eens tijd worden!
Ik voel me nu al overgelukkig, hoe zal het dan straks zijn als
ik de deur ga openen? Ik zal iets beleven waar ik het lang
niet over heb gehad. Denk ik.
Ik denk het, maar weet het niet zeker.
Dat de zon nu schijnt, dat is zeker.
Tien jaar later:
Was het maar voorbij, om te zien welke verrassingen het
volgende me brengt.