Feestman, 2012, bewerkte foto

Gedachten

Denken is zijn lust, dat kan je zo aan zijn kop zien.
Denken is een reis naar de bovenwereld waar alle schaamte
is afgelegd, zegt hij als een moderne moraalridder. En: voor
verlegenheid is daar geen plaats.
Kijk, deze swami, want zo zullen we hem maar noemen, is
nogal dubbel. Hij wil de schaamte behouden, vindt het iets
moois, terwijl hij zich ook niet schuldig wil voelen, want dan
ben je immers te chanteren.
In werkelijkheid is dat schuldig voelen natuurlijk nooit weg,
bij niemand. Het wordt wat anders als het onophoudelijk is.
Dan kan je nooit meer intiem zijn. Dan leef je in het land
van de hongerige huiver.
Hij dwaalt af, hij realiseert zich dat hij iets gevaarlijks in han-
den heeft. Misschien kan niets zo overleven misschien. Niets
zal nog overeind blijven in de storm van de beschaming.
Niets, behalve als je al niets bent. In die staat heb je nooit
ergens last van.
Hij dwaalt opnieuw af, is doordrongen van dat zijn zelf op zich
niet bestaat, maar verbonden is met iets dat groter is dan zijn
zelf.
De huiver schudt weer hevig.
Hij is een gelukkige wilde, die net het vuur heeft ontdekt.
Hij is een feestman.