Vroeger

Klassieke man, 2012, bewerkte foto

Tandje lager

Men speelt vaak schaak met de woorden, tot jankens toe.
Van inkt tot bloed wankelt het evenwicht. Kijk, als je dan ook
nog eens om het woordenboek heen draait is alles erg on-
bruikbaar geworden.
Als je behoorlijk wilt schrijven kan het geen kwaad  om een
toontje lager te zingen in plaats van de dingen hardnekkig
bij hun ergste naam te noemen. Alle opvullingen met nieuwe
versieringen helpen niet, het is gewoon dan te veel. Niemand
zal erop reageren. Tijdverspilling dus.
Sommige mensen verwarren taal nog steeds met dans, ook
al zo’n tijdverspilling. Dat is net zoiets als de morbide verwar-
ring van seks en dood.
Doe rustig aan, zou ik zeggen en ga zitten rijpen.
Hoe doe je dat?
Vang in ieder geval de kletspraatjes op. Vermeng ze met het
echte leven en mix het vluchtig. Je zal je daarna iets herinne-
ren wat de moeite waard is. Het zal om de een of andere re-
denen nergens meer op lijken en toch goed zijn.
Iets wat van binnen in je mond brandt, iets wat jouw naam
draagt, is iets waarin de zomer de citroen doet ontvlammen.
Onbekende doorgangen in tunnels ademen jouw aroma.
Je slaapt niet meer, je vaart.  Voortaan is je taille van goud.
Daarom houd ik af en toe van een tandje lager.
Mijn schoonheid heeft geen rimpels in het voorhoofd. Ik besta
uit blokjes eigen zaad en meng zweet en verlangen, bot uit en
dicht:

zij die verscheen
zij die verdween
mijn schrale schouder
houdt de lach niet tegen
het laatste, het beste

Eén gedachte over “Vroeger

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *