Maneschijngedachte, 2012, bewerkte foto

Andere ruimte

De ruimte had een vaal en groezelig geel licht gekregen.
Het voelde wat overdreven die slappe, gele kleur. Bovendien
werd ruimte tussen de dingen daardoor groter en klonken de
geluiden gescheiden op de één of andere manier. Alles wat
je hoorde hield abrupt op omdat ondertussen de tijd werd
afgebroken. Gedachten schoten voorbij.

Toen kwamen zij en alles werd warmer, terwijl de hitte zelf
koud leek. Ik stond op een kier afstand, in de andere ka-
mer, en zag hun hoopvolle houding. Terwijl zij zo aanwezig
schreeuwden, had ik mij meer als bloemblaadjes in de kelk
gesloten en trok me terug in verreweg de verste hoek. In
de ontstane compositie van de ruimte kwam een andere hoek.
Je zag dat de felle kleuren alles braken. Daarna deed
ik de vensterluiken dicht en was de rust weer gekeerd.
Zwart geeft rust.

Een grijnslach verdween en droogde glinsterend op als het
levenloze slijm van een naaktslak. Het sneue snot van het
subject stelde niks voor.