Nieuwe start, 2012, boek 101, pagina 3

Er is alles, alles is

Als de mist en de rook opstijgt van de aarde daalt het neer in de
hemel. Dat is een leuke gedachte om weer helder te kunnen zien.
Dat je er niet eerder aan hebt gedacht! Je wist het gewoon niet:
het was eerder een soort ziekte van de lucht, dan iets wat neer-
daalde of opsteeg. Soms leek het meer een ziekte van de ogen
dan een realiteit van de natuur.
En als nu al die troebelheid vertrekt dan zie je pas de werkelijke
schoonheid van alles. Andere dingen zoals vergetelheid en ver-
zwakking verbleken rap in de zon.
Een brandende stilte heeft geen geluid, alles is stil. De dingen
gaan pas later gebeuren, als de blinkzon weg is. Daarom ben ik
een man van de nacht waarschijnlijk.
Als nachtman hoef ik me niet druk te maken over wolken, nevel-
vlekken of schaduwen. Ik onthul mezelf in de diepe nacht zonder
dat iets blauws mij onttrekt aan de wereld.
In de nacht is niets bepaald, ook het onbepaalde niet. Mist kan
dan ook rook zijn, het maakt niet uit. De lijnen en scherpe vormen
van bomen en gebouwen blijven niet langer hangen. Alles lost op
in de zwarte nacht, alles is niets en alles tegelijk. Het projectiedoek
kaatst geen licht terug.
En als ik dan overal tegelijk opdoem, dan ga ik alles onthullen. Ik
aarzel niet langer om te verschijnen. Mijn hart versplintert het
hoofd niet langer, gevoelens zijn ontward door mijn wakkere be-
staan, alle versuftheid is weggepikt. En als mijn gehoor ook nog
eens een demonstratie geeft van een psychische grootheid is niets
meer zinloos.
De onafgebroken werkelijkheid rolt zich uit over het papier.
De andere wereld verschijnt en herkent zijn ziel.