Open deur, 2012, schets

De deur

Ik bemin het nieuwe. Vooral die met de wilde haren.
Het oude heeft zijn onderdak gevonden, ik laat het los.
Er bestaat niets mooier dan eten van dat nieuwe; het vliegt nog
onschuldig zijn weg. Dag en nacht.
Als je in de deuropening staat zie je het leven als een dichter met
liefde. Iedere twijfel wordt weer een luxe, een gewoonte om je
blind te staren.
Twijfel niet bij het nieuwe, het zijn gedachten zonder lippen, zo
zacht als pas gevallen, fluwelen sneeuw. Harde gedachten krijgen
de zweep, die spieren van angst werpen verwonde schaduwen waar
je niets aan hebt.
In het nieuwe gaan dichte deuren open, zijn de handen van het
gouden hart. Vol licht. Handen zijn so wie so lachende bronnen,
zij maken je droom vrij, zij spelen als vrije vogels in de lucht.
Ik verheug me op dit nieuwe jaar en ben benieuwd wat tevoor-
schijn zal komen.
Langzaam verlopen de kleuren naar mijn latere vorm.
De zon schijnt al.