Open mind, 2013, computertekening

Blind date

Zijn ogen staan op stokjes, zijn blik is ongewild wild. Hij is bezig
met zijn zomerdroom. De ruigheid verliest het van het zachte, zijn
gezicht staat op troetel. Hij richt zijn bede tot een jonge vrouw,
hij wil haar totaal. Zij bloost van zijn wollige woorden en begrijpt
waarom ze zich zonet optutte. Het wordt tijd voor minder verzet.
Ze waren altijd bevriend, onafscheidelijk nog wel, nooit intiem.
Nu de kersenbloesems allemaal zijn gevallen, zij trokken de lente
weg, zie je de vlinders, licht en wit, fladderen en paren. verderop
zwaait en zwekt een zwaluw in de lucht, je wordt er duizelig van
als je te lang kijkt.
De avondmist zal alles binnen helder maken.
Liefde is geen gerucht dat komt en gaat, geen luchtbel in een
vluchtige rivier. Liefde is een soort wederzijdse eer, een ontkenning
van welke dood dan ook. Je bent even onsterfelijk, postmortaal. Het
dwaze hangt aan je lip als een gekunsteld hemels lied. Deze ijdele
dichtersdroom riskeert glorie en geweten.
Hij wil trompetten, kent de wijs, zij ziet alleen zijn ogen en belandt
in een bekoorlijke minnebrand. Amor heeft luid geroepen, de tijd
kent nu geen tijd. Je ziet hier dat de kleine ruimte zonder maten is.
Als gedachten aan spraak ontstijgen dan is de liefde pas mooi.
Woorden kunnen veel ontkrachten. Zwijg dus eventjes.