De kracht, 1995, tekening, A4

Levensbron

Hij heeft de tijd opgezocht en is een groot roker van verbrande
dingen. De asbak geurt van heiligheid. Eeuwige zaken blijven on-
danks alle tijd heel gewoon. Dit is het moment om te besluiten
om verwonderd te blijven. Laat de wereld maar doldansen.
Zijn besluit is niet klein, hij leeft niet als een bloem. Zijn rijk is
groter dan het benauwde tussen de kroonbladeren. Hij is fauna
en fauna is een geen kopschuwe geest. Fauna, de Romeinse godin,
ook wel bekend onder de namen Bona Dea, Ops, Terra, Tellus,
Marcia, is een vriendelijke godin die het niet zo nauw neemt met
de leeftijd. Dan is ze vrouw van Faunus, dan is ze zijn dochter.
Dit allemaal ter zijde.
Eigenlijk heeft hij meer met Bacchus. De roes en de dronkenschap
past beter bij hem. Toen zijn moeder zwanger van hem was is zij
door de bliksem getroffen, sindsdien heeft hij last van elektrische
schokken. Vooral als de nacht valt is het heftig. Het minst geringe
zuchtje van de wind doet hem heftig schudden.
De roes brengt hem het volle licht. Dan is hij onverzadigbaar en
wil nooit meer slapen. Hij stapt wat harder aan, er is zoveel te
doen. Pas veel later, als zijn hart is uitgeblust en nog nasissend
wordt weggedragen, schuimt zijn toneelknecht als een schijndode
die bleek zijn getande nagels nastaart.
En als de nieuwe dag zuchtend begint is het uit met die spastische
schudpartijen.
Zijn levensbron bromt bibberend door, wacht op de volgende nacht.