Bloeitakje, 2013, bewerkte foto

Vrije droom

Vrijheid hoeft niet iets te zijn. Vrijheid is een vlek. Soms iets kleins.
Dat voelde ik op een feest in Italië. Ik heb gezien dat de schedel
bijna van de romp afviel, puur uit genoegen en zag dat er een
constante stroom uit ellebogen kwam. Je kon er met gemak een
heel dorp mee verlichten. Dankzij die uitzinnige mensen voelde ik
mijn vrije vrijheid en botte ik uit. Hartelijk dank daarvoor.
In mijn mooiste Italiaans zei ik inhoudelijk zoiets als:
geef de gebroken stem meer lucht, geef het gebroken oog meer
licht.
Men was diep onder de indruk, veel meer als ikzelf. Eigenlijk vond
ik het wat overdreven en aanstellerig. Italianen geven graag groot
applaus. Zij hebben het uitgevonden.
Zelf bleef ik meer een half tevreden buitenstaander, die half dronken
van hervonden vrijheid gekscherende dingen zei, dus dat was echt
niet veel bijzonders. Ik moest de echte dingen nog meemaken wist
ik, voelde ik. Graag zou ik bijvoorbeeld een blauw hart willen hebben.
Ik denk niet dat het gaat lukken.
Maar goed, zo’n belachelijk onderonsje deed me toch goed.
Een poosje later bleek dit een vrije droom te zijn. Ook goed.