Dode man (R.R.), 2013, tekening, 50 x 65 cm

Impressie

Dode man staat onder de tekening geschreven, maar is dit wel zo?
Het zou net zo goed over een ondergaande zon kunnen gaan.
Tijdens zonsondergang zijn de stralen die schuin op het aardopper-
vlak schijnen heel gelijkmatig verdeeld. Dat is een mooi moment.
Dus de titel had ook mooi moment kunnen zijn. Waarschijnlijk ook
beter verkoopbaar daardoor. Alles is tenslotte maar een idee.
De zonnestralen van het middaguur zijn weer heel anders. Het in-
tense licht laat de rotte aarde min of meer smeulen, licht en scha-
duw zorgen voor een scherp contrast. Pas als de zon ondergaat
worden alle lichtdeeltjes verzameld en in een grote zak gedaan.
Zelfs in het kleinste hoekje, waar normaal gesproken niemand
komt, is dan geen schaduwplek meer te vinden. Je ziet geen hand
meer voor je ogen, laat staan iets anders. Het spookuur heerst.
Bij zonsondergang laten de laatste stralen ook geuren na, geuren
van gedroogd beddengoed, stof of groene natuur. De oorspronke-
lijke geuren duiken op dat moment op. Het is alsof de geur een
gedaante krijgt, je neus raakt er verstopt van. Ademnood volgt.
Deze dode man doet me dus vreemd genoeg denken aan adem-
haling. Door de ademhaling van de mens wordt het cement van
eigen huizen dag na dag herboren. Vooral ’s morgensvroeg is dat
goed te ruiken frisse en koel geur van de mens is dan op zijn
best.
En later, na enige tijd, gaat de zon helemaal en tijdelijk onder.
De avondschemer is begonnen. De impressies van stralen spelen
hun laatste spel. Geluiden en geuren gaan slapen.
Morgen is er weer een dag van sterven.