Twee werken, 2013, bewerkte foto

Zeventiger jaren

In die tijd ging Happy nog vanzelfsprekend over in Lucky. Dat
klinkt misschien wat zwaai en zweverig, maar het was echt zo:
alles wat ik aanraakte werd gelijk goud. Vreemd genoeg had je
dat toen niet in de gaten, het was gewoon. Met de terugblik van
nu kan ik me pas verbazen.
Mijn grootste galerie expositie in die jaren, in Galerie De Mangel-
gang Groningen, was in het jaar 1975. Er was zoveel werk te zien
(en ook nog eens te lezen) dat de bezoekers dodelijk vermoeid de
zalen verlieten. De opgelopen koppijn werd eenmaal weer buiten
zeker niet direct opgelost.
Hoe dan ook, het waren prachtige fotografische verslagen, teke-
ningen en schilderijen van werkzaamheden in mijn ecologische
tuin. Een duidelijk zelfgekozen isolement was zichtbaar. Ik was
daar toen gelukkig mee. Geen stadse fratsen, de natuur bracht
je in evenwicht.
Bij nachtelijk duister maakte ik mijn eigen bos. Wandelend door
de zalen zag men mijn natuur. Het was een onbegrensd terrein,
nergens beginnend, nergens eindigend, maar ook weer niet vorm-
loos en vooral heel veel.
Mijn werktempo heeft altijd fors hoog gelegen. Dat is niet een
prestatie, maar een ritme. Misschien wil ik mijn haast inhalen.
De kloof tussen natuur en cultuur begon in die tijd voor mij er-
gens te vervagen. De tekst nam het karakter aan van een land-
schap waarin men kon verdwalen. Alles heel betekenisvol. De
natuur werd waarheid. De natuur is waarheid! (zeggen als een
Jehova getuige)
Niet toevallige titels ondersteunden het werk. Zonder titel was
geen optie, werd als slap, lui ervaren.
Dat laatste is nog steeds zo.
Het besef van mogelijkheid om echt op te gaan in de natuur
zal pas aan het eind van mijn zijn komen. Mijn as zal een lange
streep zijn. Een groet van natuur tot natuur.
Dit kwam even boven door de bewerkte foto van twee ramen
met een gebogen bovenkant.