Profielen, 1982-2013, bewerkte foto

Van opzij

Het was in de tijd dat het geluk hem kwam overstromen. Hij hoef-
de niet langer te dromen. Alles was in stilte opgenomen, hij had
er niets van gemerkt. Achter de scheve kozijnen rafelde de vitrage
niet langer meer, alles was recht en waar.
Overigens was hij niet verbaasd, het lag ergens wel in de lange lijn.
Vol kijklust bewonderde hij het rondom.
De tafel bleek gedekt, kastjes hingen zonder verval aan de muur.
Smakeloos fruit was hier niet welkom. Spoedig zouden hier alle
tongen dansen, dat voelde je gelijk in deze ruimte. Het enige wat
men van je vroeg was je te gedragen als een profiel. Meer niet.
Nooit van voren benaderen, altijd van opzij, op z’n Egyptisch. Een
kleine moeite zou veel wolkenwagens in beweging zetten. Ineens
in andere sferen was om de hoek, dus snel bereikbaar.
Als het vuur uit de ogen komt worden de fratsen vanzelf wrakken.
Ze doen maar, nee, ze doen raar, van aangezicht tot aangezicht.
In de achtergrond viert een oud profiel nog zijn slampampend
luchtje, voordat het met gebroken ogen is uitgekeken. Het lijkt er
een beetje op dat de laatste keuze op gekte is gevallen. Dat zal het
lot wel zijn.
Toch wel een mooie zaal. Hier leeft de opheffing van weerstanden,
wat rust betekent. Hier hoef je niet voorzichtig je weg te vinden
tussen de glazen aan scherven. Hier kan men uren zoet verschuiven.
Hier prakkiseert men niet langer grauw en grijs. Hier zie je neer op
meesterschap.
Het totaalbeeld likt en krijgt zijn prijs.