Janusman, 2004 – 2013, bewerkte foto

Ademnood

Iemand stikte bijna in een wolk van blauw. In zo’n volledig opge-
vulde wolk dolen meestal veel schimmen. Het zijn de voorvaders
van een niet verwerkt verleden. Gelukkig heeft hij een kop die twee
kanten op kan kijken. Zijn scherpe blik is zijn altijd passende sleutel.
De oplossing is meestal dichtbij.
Diep en donker moeten iets bevatten, anders kunnen zijn niet le-
ven, wist hij. Zelfs voor het diep zwarte was hij niet bang. Zo ver-
joeg hij de bange uren, die kregen geen kans aan te groeien.
Was dit nu moedig?
Nee hoor, als iets hem niet beviel in het leven ging hij gewoon uit-
treden. Totaal wat anders doen als je van plan bent is altijd een
goed advies. Hij draaide gewoon de kraan open en spoelde alles
weg wat niet van toepassing was. Vergetelheid is daarbij het beste
afwasmiddel. Eenmaal gewassen en gedroogd begroette hij dan de
nieuwe wereld alsof er niets gebeurd was. Onuitwisbare klanken
schoten daarbij het veel te stille heelal in.
Hij voelde zich daarna vrij. Ging nieuwsgierige nieuwe tekeningen
maken van zingende nachtegalen. Eerst met de voorzichtigheid
van houtskool. Daarna werkte hij alles op met drie soorten conté.