Instant Parole, 2013, bewerkte foto

Het verhaal

Ik vond tijdens de verhuizing een oud schriftje met een groen kaft.
Het verhaal bracht mij terug in Groningen, 1962.
Ik was net student aan de kunstacademie en kocht in de eerste
dagen een schriftje, om me dagelijks te oefenen in het wilde leven.
Alleen de eerste bladzijde stond beschreven. Er stond: “25 september
1962. Ik wou dat ik een kreupele meid had om aardig voor te zijn”.

Vreemd genoeg kon ik me hier niets van herinneren.
Ik denk dat ik toen een opzetje wilde maken van mijn eerste boek.
Tenslotte was ik de nieuwe Lucebert, in die tijd. Het bleef dus bij die
twee zinnen. Het schriftje bleef maagdelijk wit van binnen.

Ik ben altijd goed gebleven in die opzetjes, om het daarna niet af te
maken. De eerste zin is nooit een probleem. Zo luidt de eerste zin
van mijn nog niet geschreven novelle Dicht van voren:
Zoveel veel later dan verwacht begon het plotseling.
Ook de middelzin is bekend: Wat niet kon was er al lang.
De afsluitende laatste zin is: In elk ogenblik is alles.
Daar moet een mooi verhaal in zitten tussen de 30.000 en 40.000
woorden. Misschien moet ik beginnen met een groot gat. Een gat
bij God. En het gat was God. Of zou dat iets te smakeloos zijn?
Beter bij een kuil geknield? Of je tong eerst kaal gepraat?
Gewoon de deur uitgaan en om je heen zien is vaak de oplossing.
Gekoppeld aan een vluchtige geur is het verhaal zo rond.