De reizende haast zich nooit, 2000 -2013, bewerkte foto

Van A naar B

De toestand was te schemerig, hij verdween. Er waren te veel
woorden voor zijn gezicht, hij was te nat van zweet en angst.
Zijn hoofd deed raar. Zijn rondborstige tong leek van beton te
zijn gemaakt. Zijn overvloedige buik speelde een eindeloze bor-
rel melodie. En dan was het nog het meest erge: zijn gezicht
was bezaaid met flink veel tepels, waaraan bloeddorstige biggen
lagen te drinken.
Eh?
Zulke fantasieën had hij altijd als hij in een museum liep. De pit-
toreske tegels, zoals hij schilderijen vertederend noemde, hadden
een rare uitwerking op hem. Zijn hersens leken spontaan te schif-
ten of maakten zonder tegen te sputteren gelijk een flinke reis.
Totaal nieuwe kunst werd hier getoond, hemelse nieuwe gangen
werden ontsloten. Het goud lag overal en liet zijn neushaar trillen.
Het kunstpaard had hem aangeraakt.
Eh?
De stilte woont in het museum. Pas op voor hardop klappen, want
hier zijn stervelingen bezig iets te snappen. Zij happen daar de iele
lucht en dopen hun snavel in de catalogus om de geschreven wet-
ten uit hun kop te leren.