Blue and grey, 2013, computertekening

Grijze notities

Grijs.
Hij is grijs.
Maar verder verraadt niets zijn leeftijd. Op zijn gemak zit hij in een
comfortabele stoel, lees fauteuil, T-shirt, jeans om het lijf. Gympen.
Grijs.
Zelfs het grijs in zijn haar, tot en met de stoppelbaard, maakt een
gestileerde indruk, alsof het geverfd is. Niets ouderdom. Een ander
voelt zich oud bij hem.
Het gaat hem goed. Hij is fit. Puur uit levensvreugd reist hij de hele
wereld af.
Grijs.
Welke kleur is dat ook al weer?

Hij heeft medelijden met de tijd. De tijd die altijd zo chronologisch wil
zijn, en opzettelijk anekdotisch. Nooit wordt er in de tijd gesneden
uit angst voor rode draad verlies.
Liever voel ik de schok van de liefde, het andere, het tijdloze.
De tijd moet als een mooie appel zijn. Je moet die alle kleuren appel
ruiken, eten en uitpoepen.
Doffe appels blijven achter, rotten weg.

In een stilte was stevige mist. Water bleef smerig drijven. Ver weg
zwom een zwaan voorbij.
Een wandelaar stond aan de kade, kraag omhoog, hoed diep op.
Er dreef iets wits voorbij; toen hij beter keek was het een tekening.
Een niemendalletje, met viltstift gemaakt. Een levenloos verzopen werk
in troebel water.
Een papperig dobberwerk met zwarte strepen.
Nat ziet een werk er altijd goed uit, wist hij boos en liep verder.
Hij werkte hard, misschien wel te hard.