Verwerking, 1987, bewerkte foto

Breekbaar moment

Hij zit daar ogenschijnlijk nonchalant in de hoek van de kamer. In
zijn hand houdt hij een vrouwelijk vlaggetje. Of beter gezegd; het
vlaggetje staat voor zijn weggelopen vrouw. Het is een reflectievlag.
Vrouwen hebben twee gezegende, puntige borsten vindt hij.
Zijn twee benen eindigen in de donkere lijst, daar schieten ze als
het ware de kamer in. Je kunt zijn schoenen niet zien, ze doen er
niet toe.
Gezichten zijn zelden te zien, lijkt de kunstenaar die dit maakte te
denken en àls ze te zien zijn dan zijn ze bedekt of afgeschermd. Je
kunt je maar beter niet bloot geven. Alle details zijn verdwenen, de
spanning zit helemaal in de fantasie van de toeschouwer.
Is dit een willekeurig proces?
Nee, weet de maker, het is een tussenmoment. Net het ene achter
de rug en het nagelnieuwe moet zijn weg nog vinden. Ergens voel
je de berusting van de zittende figuur. Hij geeft de tijd alle tijd en
wacht geduldig op een eventueel vervolg.
Je ziet de man half op zij. Hij kan zich gaan draaien en je aan gaan
kijken. Er is geen duidelijke emotie af te lezen. Je kunt zijn blik op
meerdere manieren interpreteren. Dat boeit me.
Verder weet ik van de kunstenaar dat hij altijd dichtbij huis blijft.
De meeste onderwerpen zijn autobiografisch, daar heeft hij een intieme
band mee. Het toont zijn kwetsbaarheid. Hij is voornamelijk op zoek
naar de breekbaarheid van het moment.