Grey Out, 1999, acryl, 100 x 50 cm

Regendag

De dag bleef grijs. Hij ook. Had een ander een burn out, dan hij
beslist een grey out. Geen greintje kleur van binnen of van buiten
te bekennen. Een beetje zonlicht deed hem al gauw zeer aan de
ogen.
Tijd om een muziekje op te zetten misschien.
Intimiteit, openheid of een directe omgang met mensen was niets
voor hem. Als kijker heb je genoeg aan jezelf. Je bent zomaar uit
evenwicht met een grimmig randje. Het kon hem niet schelen hoe
ze over hem dachten of praten. Het klopte so wie so niet.
Tijd om een muziekje op te zetten misschien.
Soms zien we hem aan zijn bureau zitten. Het is meteen duidelijk
wie hij nu precies is. Het blijkt de broer van Anna te zijn. Een wat
vrouwelijke broer, geen vrolijk type. Met één oog lijkt hij dwars
door je heen te kijken, het andere oog is diep weg en leeg. Hij kijkt
of hij niet gestoord wil worden. Nu niet, nooit niet. Soms plukt hij
dromerig in zijn haar. Diep in gedachten verzonken leeft hij in zijn
volle fantasiewereld, die niet de onze is.
Tijd om een muziekje op te zetten misschien.
Bij wijze van uitzondering draagt hij soms de gevoelens van anderen
uit. Dan heeft hij een goede dag, een dag met kleur. Als je goed op-
let hoor je hem fluisteren: Durf jij vlinders vrij te laten vliegen?
Vreemd. Het is vast een project in zijn hoofd. Hij denkt veel na.
Soms zegt hij ook wel van die dik aangezette zinnen als: Ik gebruik
mijn gezicht als een doek.
Wat moeten we er van denken? Dat hij met zijn neusvleugels kan
communiseren?
Tijd om een muziekje op te zetten misschien.
Doe het dan ook!

http://www.youtube.com/watch?v=fXZR4zxMDeA&feature=player_embedded#!