Hello A, 2013, computertekening

Letterbak, etterbak

Stel je eens een kapitale A voor, die handen en voeten roert om
zich de oudheid eigen te maken, waar hij overigens nooit iets van
zal snappen.
Snarssnappen heet dat geloof ik. Je moet er een letterbak voor
hebben omdat te begrijpen.
Eh…
Handen en voeten, zeg dat wel, want de grote A besteed haar tijd
aan het boetseren van goden- en godinnenvoeten. Zij is erg in de
wolken als dat ook nog eens bijzonder mooi lukt.
Er zijn mensen die dat bewonderen. Een van die bewonderaars –
een ras dat in alle delen van de bekende wereld woont – had een
grote plumeau aan de grote A gestuurd, die gemaakt was uit de
veren van de meest welluidende en harmonieus zingende vogels
van Zuid Amerika.
Die gebruikte zij om zichzelf goed af te stoffen waardoor  ze beter
ging klinken. Alle O’s, U’s en E’s werden meteen jaloers, zij
klonken nog steeds dun en dof. De volle A was niet te evenaren.
Toen kwam de grote A een dikke T tegen en die at hem gewoon op
en weg was zij. Binnen in de T hoorde de nog klinkende A goddelijke
muziek die niet van haar afkomstig was en riep: Ai, ik word doof!
Mijn oren suizen!!
Dat kwam omdat de oren van de grote A vol zaten met kamferzalf.
Daardoor had zij nooit iets begrepen van echte harmonie, ze was
maar wat gaan schreeuwen en dacht dat het fraai was.
En zo werden alle klinkers voortaan even sterk afhankelijk van hun
medeklinkers.