Drie mannen, 2013, boek 108, pagina 38

Positie

Het gebeurd al. Iemand had grote haast op weg naar een afspraak
en raakte buiten zichzelf. Hij snelde te hard door de stad en dan
beleef je niets. Dan sta je ineens alleen. Het overkwam meerdere
mannen en zo kwam het dat ze ineens met z’n drieën op een hoek
stonden, dus ze waren niet meer alleen. Wonderlijk hoe dat soms
volkomen besluiteloos kan gaan.
Zover zijn wij gekomen, zeiden ze tegen elkaar en vonden dat meteen
heel grappig. Laten we proberen er even stil bij te staan, zei de eerste.
Ja, haakte de tweede aan, net als een wandelaar doet. Weer gelach.
Zullen we zonder gedachten doen? vroeg de derde. Dat werd niet
grappig gevonden, want het was te bekend, ze deden nooit anders.
Laten we een sigaret opsteken, riepen ze daarna in koor. Niemand
was meer ontheemd. Het vuur werd rond gegeven. Ze keken elkaar
soms schichtig aan bij het uitstoten van de rook.
Maar hoe lang duurde dit geluk? Verpletterend kort, vijf minuten.
Na de sigaret holde ieder op zijn beurt weer als vanouds naar een
zogenaamde afspraak (zonder de weg te vragen).
Alles verliep weer verder, zonder gedachten, zonder richting, zonder
verleden. Soms is het leven in complete herhaling, totdat je een ver-
rekijker pakt, scherp stelt, het perspectief volgt tot in het verdwijn-
punt.