N.O.Palet, 2013, boek 108, pagina 88

Eigen wil

Als ie fluit, vallen zijn tanden eruit, dat is beter voor het geluid  –
zong het in mijn hoofd. Ik kreeg het er niet meer uit, het was ka-
merbreed gevuld.
Ik kan dus lachen om zoiets onnozels, mijn lachsmid komt niet
van ver. In een geordende wereld ben je verplicht enig afstand te
nemen van serieuze zaken. Anders red je het niet. Jezelf op de hak
nemen hoort daar ook bij.
(N.O.):
Maar als je palet je in de steek laat door niet ontvankelijk te zijn,
ervaar ik zoeis als verraad. Mijn kroon verdwijnt in een bos bloe-
men, mijn blijdschap verliest zijn geur. Ineens is je palet een naar
monster, je gaat er van stinken, het rot aan jezelf. De dichte deur
is ook nog eens op slot.
Je ogen zijn dun geworden, maar je weet nog van schone tempels
waar vloervochtigheid je doet wankelen. Pas op voor een spagaat!
Het wordt nu tijd dat we de baas te worden over het palet.
De kleuren moeten aandragen. Al het stijfzinnige gaat eraan. Zelfs
modderglansen willen sprankelen. Kleuren die vruchtbaar zijn moe-
ten oevers vinden. De ijdele roem wil beslapen worden met het
geoefende groen. Anders wordt het nooit wat.
Ook:
Het palet heeft de elegantie van een wendbare kont en is gewassen
door pigment.