Schrijver, 2002, acryl, 30 x 40 cm

Soort leven

Achter het uiterlijk vertoon van zelfverzekerdheid vinden we een
gevoelig en verlegen mens. De schrijver legt in zijn boek eindelijk
zijn masker af.
Hoe beschrijf je een veelbewogen leven?
Hij begint goed: ik ben gezond geboren en mijn familie was nor-
maal. Als er iemand niet normaal was, was ik het. Niet normaal
omdat ik te gevoelig was. Iedereen is niet even gevoelig.
Even later: ik ben altijd vrolijk geweest, moet ik zeggen, ik was
een heel levendig kind. Het leven ontplofte pas tussen mijn
vingers doordat ik door mijn ouders vals werd beschuldigd.
Voortaan was ik alleen, ik splitste me in tweeën.
Hoe zag je je ouders daarna?
Schrijver (S): aan tafel, bij het eten. Mijn vader zat aan het eind
van de tafel, mijn moeder aan het andere eind, tegenover hem.
Samen eten was belangrijk geloof ik, het moest de indruk wekken
dat alles klopte waarschijnlijk, maar niks klopte.
Waarover werd er bij jullie thuis gepraat?
S: Eigenlijk nergens over. Ik kan me nu niets herinneren. Er was
een zekere afstand tussen mijn vader en moeder wat mij hinderde.
Mijn vader was behoudend, mijn moeder was ergens altijd op zoek
naar verandering. Dat laatste bleef bij pogingen, niets lukte echt.
Zijn je ouders uit liefde getrouwd?
Ja, uit liefde, dat moet wel, anders is het niet te verklaren. Maar
hun huwelijk was nooit zo gelukkig. Ze konden niet zonder, niet
met elkaar. Ze werden beide ontevreden, eenzelvig.
Had je al vroeg belangstelling voor literatuur?
Ja, ik las veel. Ik las vooral stapels geïllustreerde boekjes. Kreeg
er nachtmerries van door mijn te wilde verbeeldingen. Ik was zo
overgevoelig dat ik er ziek van werd. Toen mocht ik niet meer lezen
van de dokter, terwijl de ziekte aan logica lag. Ik zag alles in mijn
leven niet op een normale manier. Nog steeds trouwens. Ik begon
op een bepaald moment te slaapwandelen en werd steeds op tijd
vlak voor het open raam wakker. Mijn zintuigen slapen nooit.
Viel je nooit op straat?
Nee, ze haalden me bij het raam weg en stopten me gewoon weer
in bed terug en ik sliep verder. De volgende dag wist ik er niets
meer van, is mij verteld.
In die zelfde tijd ontdekte ik mijn seksualiteit, ik fantaseerde dat
mijn moeder een minnaar had. Het wond me op. Ze deden dingen
die ik niet kon weten.
Had je moeder veel minnaars?
Wie weet. Misschien wel, misschien niet. Ik heb het vaak in mijn
boeken beschreven, dus ik zal wel iets gezien hebben. Die mannen
waren altijd sportief, aardig, bescheiden.
Wist je vader ervan?
Mijn vader was levendig oud, ontkende alles wat zorgen gaf. Als hij
het had geweten, had hij het zeker voor zich gehouden.
Vond je dat normaal?
Nee, voor mij is niets normaal. Dat is mijn gave.