Wrong day, go back, boek 109, pagina 90

woorden

woorden schieten weg
als pissebedden op de vlucht
wij zien het
wij zijn daar
en zeggen niets
ik denk hoe lang nog
en wat blijft over
elke regel is te veel
sluit de ragfijne zinnen
ik meen ieder hart ding
jij zwijgt als de nacht
vroeger bloeiden we rozen
wat jaagt ons uit elkaar?

eet mijn woorden als een appel
en laat het klokhuis achter