Stereo, 2003, bewerkte foto

Witte bank

Kinderloos, dat zie je zo. En dierloos gelukkig. Hier is ruimte voor
muziek. Hier is praten belangrijk. Gesproken woorden roepen beel-
den op.
Het beeld vertelt een mooi schemerlicht dat de kamer insluipt. De
witte bank weerkaatst, maakt licht.
Dan:
Zij praat en wil dat ik ook praat. Op verzoek praat ik dus. Over hem.
Er ontstaat een soort ontmoeting (die we ooit in het verleden vaker
hadden). Zonder ons in te spannen praten we over alles en nog wat.
We raken elkaar in het onderwerp.
Zij geeft toe dat ze hetzelfde denkt.
Over hem dan. Altijd over hem.
We zongen elkaar een beetje toe die middag. Er was muziek uit het
stereo apparaat, een cd: in de verte aanwezige vogels in het bos
tijdens een wandeling. Heel kalm en rustig, passend in het huis.
Soms was het even stil, nooit lang, we zagen elkaar in de ogen.
Ze moet het gezien hebben: mijn twijfel, kwets ik haar niet?
Wellicht had zij dezelfde gedachte en voelde zich daardoor niet
gekwetst.
Om kort te gaan: we waren weer eens één met elkaar die middag.