Zwijgman, 2013, bewerkte foto

Uitzicht

Vrienden hadden tegen beter weten in alle remmen losgegooid en
de losse eindjes aan elkaar geknoopt. Zo was er een flink kapitaal
ontstaan en dus kochten ze een royaal , modern huis. Ook de tuin
was niet kinderachtig, gaf veel gezonde lucht.
De vrienden, eigenlijk elkaars weldoeners geworden, tankten elkaar
regelmatig bij. Ze bereikten een grote hoogte zonder uit te glijden
of neer te storten. Iedere weg maakte een nieuwe weg. Niemand
werd in de kuiten gebeten. Het remspoor van de tijd vervaagde meer
en meer tot het totaal.
Bijna iedere man in de wetenschap snapt dat dit zo niet eeuwig door
kon gaan. Natuurlijk komt de jaloezie om zijn rottig hoekje kijken.
Dan maar eens zien of er nog langer lief en aardig wordt gedaan!
Aanvankelijk werden de rampen van de stilstand keurig geordend,
om vervolgens later bij de dubbele borrel flink te panieken. Men
bedacht steeds hogere huizen van dubbel spiegelglas, alles waterpas.
Lijken werden ver onder het tapijt geveegd.
Kortom de boze elementen namen alles tenslotte over.
Men nam afscheid zonder verwijt. Men sprak waanzin in wartaal en
was nog steeds verzot op meer applaus, ogen draaiden in een wilde
stand.
Vrienden werden ineens vreemde vogels voor elkaar.