Afgekeurd werk, 2013, boek 111, pagina 10

Van groot naar klein

Op blote voeten, met het bloed tussen de tenen, vertrok ik.
Ik had haar verloren en daarna mijn plek. Ze verdween over de
velden en miste me niet meer. Daardoor moest ik van groot naar
klein.
Daarna heb ik dat opgeruimd wat na de vloed bleef liggen.
Daarbij voelde ik me nogal naakt. Toen heb ik mij maar aangekleed
en al het overbodige verbrand. Flirtend en gearmd met mezelf keek
ik naar het opvlammende vuur. Het verwarmde mij nog een laatste
keer op die mooie plek.
Ik troostte me met de gedachte dat een mens meestal te veel nalaat
en dat het dus heel nuttig is om af en toe iets op te ruimen.
Later douchte ik me in het bad schoon van alle branderigheid en
zong daarbij vrolijk in het water. Bij het uitstappen gleed ik hartstikke uit
met mijn voeten in het weggelopen water. Ik greep nog om me heen,
maar lag al languit op de koude vloer. Ondertussen leek het bad op
een leeg bootje wat langzaam wegdreef. Ik raakte buiten bewustzijn,
hoorde nog heel even haar stem uit een vergeten kist komen.
Even later trok ik mezelf weer tevoorschijn, schaamde me over mijn
uitglijder. Gelukkig was ik totaal alleen. Nog natrillend zag ik in de
voegnaden van de badkamertegels alle tijdslijnen, alles wat ooit be-
schreven was.
Daarna was alles wat ik bedacht had weg.
Goed voor een nieuwe start.
(wat je al niet kan bedenken bij een volle vuilniszak)