Enter, 2013, bewerkte foto

De avond

Soms is de zonsondergang van korte duur. Niet erg. Als het maar
gedenkwaardig is. Dan blijft de ernst achter, zodat je gedachten
vanzelf gaan groeien.
Als echte nachtwerker weet ik hoe de nacht spoelt. Hand in hand
staan de walsjes in het hoofd klaar. Even de muziek zoeken en het
feest kan beginnen. Spoel de glazen maar!
Het wonderlijk proces, het wankele lustspel, doet al het andere
verder vergeten. Tongen vuren vlammen aan, ook als je er niet echt
op zoek naar bent.
Hier en daar zweeft soms nog een verloren echo, misschien wil hij
aanzwellen tot applaus. Dat raad ik af. Het is een verkeerd attribuut,
je hebt er niets aan. Gewoon negeren, andere dingen doen.
Het mooie van de eenzelvige avond is dat je er energie van krijgt.
Pas als het ochtendlicht onderdak krijgt ben je moe. Een avond
heeft mij nog nooit overvleugeld. Alle eenzaamheid is dan verstard.
Ik woon alleen tussen mijn ledematen en geloof heilig in de avond,
het is mijn ding.
Ook schreef ik een hoop fraaie brieven op dat tijdstip. Mijn geest is
dan kennelijk goed wakker. De knarsende stadswind heeft op dat
moment geen enkele vat op mij. Ik zing van binnen.
Dat is de naakte, kaalhoofdige waarheid.