Vage herinnering, 2014, computertekening

Ondiepe diepte

Alles stroomt en niets blijft is een mooie gedachte.
Even hoopvol is het verglijden van de koude morgen in de warme
dag. Op zo’n moment hoor je eigenlijk een brief te lezen. Een brief
waarin staat dat het ochtendgloren ons verhindert te slapen. We
hebben het te koud en wat ons in de tuin ontbreekt is een bron die
ons fris water geeft.
Je zou die brief met snelle ogen lezen en misschien bedenken dat
je iets te snel bent opgestaan. Je zou bijna weer naar bed gaan.
Gelukkig kon je bedenken dat alles nu mooi en helder is. Helder is
het belangrijkste woord op dit moment van je leven. Helder heeft
iets weg van herscheppen en daar krijgt de wereld energie van.
Helder is een nooit eindigend gedicht of een wandelende naakte
vrouw, die haar pas niet vertraagt als ze dichterbij komt.
Bevrijde gevoelens ontdekken de bron van elk toekomstig genot,
dat is bekend.
En nu schiet me dit ineens door mijn hoofd:

Wer hat gesagt, dass sowas Leben ist?
Ich gehe in ein anderes Blau.