Brown Breeze, 2000, bewerkte foto

Werk in de ruimte

Het werk aan de muur verankerd leek even te zweven. Dat was
het werk van mijn naaste. Die weet wat goed voor mij is. Ik laat
hem in die waan. Alhoewel ik het zelf een nogal wazig werk vond,
ondanks de wat losgesprongen achtergrond.
Wazigheid kan zich verplaatsen, terwijl zij het lied van de vrijheid
zingt. Dan weergalmt de weerloosheid even, zegt men, maar het
kan ook zo zijn dat al het verlamde zichzelf buitensloot, toen de
vluchtdeur zich snel sloot.
Hoe dan ook, ik was even mijn eigen echo kwijt en moest iets
nieuws gaan verzinnen. Er was werk in de ruimte.
Het wachten was op een aangename nevel, die dwars over het
bestaande werk wilde kruipen. Ik zou er misschien dan iets bij
gaan prevelen, omdat ik dat wat ik meen beween. Het zou mijn
eigen ode zijn aan de verdwenen echo.
Vast een mooi oud lied!
Laat dan de mensen maar weer komen kijken, laat ze mooi hardop
meedromen. Mijn overvolle hoofdwegen geven genoeg nieuwge-
boren tikken. En als het oog te schichtig is voor al die geneugten
kan ik er ook niets aan doen. Zo is het toch?
Die mensen moeten zich maar laten troosten door een hysterische
robot.
Ik ben weg!