Laddy’s Ghost, 2002, bewerkte foto

Opgehouden werk

Is opgehouden kunst eigenlijke nog wel kunst?
Waar houdt kunst eigenlijk precies op? Waar ligt de grens?
Misschien zou je hierop kunnen antwoorden met zoiets als:
als een kindermond stil staat is de kunst voorbij.
Dekt dat de lading?
Als alles bij elkaar komt, is dat een betere omschrijving?
Zit in kunst altijd een zeker enthousiasme? Of is ook dat geratel?
Je kan er maar beter niet over gaan piekeren, maak gewoon een
eerzaam werkje, dat volstaat. Anderen zullen je vanzelf gaan labelen.
Diepzinnige gedachten vliegen je soms zomaar uit de hand. Dan ben
je even met jezelf versmolten, dan overwint het vuur het water. Het
zijn maar korte, levendige momenten.
Een atelier of studio is bij uitstek een goede plaats om buiten jezelf
te raken. De vertrouwde veiligheid tussen de vier muren en de ge-
sloten deur geven je een andere wereld. Je verheugd je op komende
dingen. Je hart kust ieder venster. Je ogen kijken naar binnen. De
bloemen wuiven spontaan. Watervallen zingen. De ster straalt alleen
voor jou en reist geregeld naar eigen licht. De zwarte vlek verbergt
een al te gevoelig meisje. Onzichtbaarheid sterft. Een kind staat, is.
Alleen de stippellijn blijft de stippellijn.