Blue Annie, 2014, computer tekening

Ongepaste opschepperij

Hoewel de weg recht en krom is en uit zichzelf geen naam draagt,
noemen we de weg altijd weg. Niemand verzet zich, geen enkel
complot wordt beraamd. Aardse wetten varen op eigen kracht.
Zwevende idiomen vliegen door de raadselachtige lucht.
Dit even ter inleiding.
Haar hart kende totaal geen grens, beweerde ze.
Maar als ze een zo maar blije, dansende persoon zag kon ze er niet
tegen. Dan mocht die persoon ter plekke sterven uit pure aanstel-
lerigheid. Het kost maar energie en heeft totaal geen nut, vond ze.
Ze moest streven naar harmonie en daar hoorde dansen niet bij, dat
was gewoon te druk van zichzelf. Dansen is voor dommen, was een
andere kreet.
Zij bewaarde haar kalmte zonder ervoor te bidden. Het Bijbelse dik-
boek bleef gesloten. Liever keek ze met een kalme glimlach mensen
meewarig aan. Volmaakte wijsheid was haar nooit te zwaar, haar
volle hoofd zag eenvoudig de waarheid. Kalmte en wijsheid zaten in
haar staart. Haar lichaam was de zon, het wolkendek. Onafscheidbaar
vielen ze samen. Zij vulde het universum. Het heelal en ik werd alleen
ik, was één verbond. Zij was samen één.
Ik houd het op een valse start bij haar. Zij zocht een uitweg en sloeg
door, werd adem, zielen geest in hoge mate. Haar hoogste levensdoel
was: bevredig uw verlangens uit gevoel.