Bordjuffrouw, 2014, bewerkte foto

Leren

Valt er nog wat te leren van een ander of van jezelf?
Waarschijnlijk wel.
Het lichaam, hoe was dat tot nu toe? Tot in de nuances denk je dat
je weet wie je bent, maar is dat niet alleen maar hoop? Weet je wel
wie je bent? Wanneer ik mezelf tegen kom worden alle diepe jassen
stil.
Met een vastgelegde blik rust ik in het bekende en jaag de donkere
wolken naar boven. Ik wil geen heimwee voelen of verloren gaan in
verlangen. Dan blijf je doelloos hangen als de wind in de bomen.
Soms moet je andere woorden voor jezelf nemen, soms moet je niets
herinneren. Dan pas kan de stilte je wegvoeren, dan pas zal je herrijzen.
Ik ben/was altijd beroemd om mijn zeldzame kwaliteiten, maar nu ik
teruggekeerd ben op mijn kussen en de onverklaarbare jeuk zich over
mijn lichaam verspreidt laat ik me wat bescheiden hangen.
Het blije gemoed hakte in op mijn weerloze lijf. Had daar kennelijk
plezier in. Toch klaarde er iets in me op. Ik zag dat het nog lang niet
gedaan was met me. Mijn hartstocht was nog hongerig en niet bevredigd.
Dus liep ik naar buiten en maakte nieuwe luchthartige plannen, zong een
liedje bij een drankje en dronk op de gezondheid van alle doden die mij
niet meer lastig vielen. Het probleem van mijn gedrag was opgelost.
In die sluier van genot zag ik het hele leven weer voor me en voelde even
de hand van mijn wandelvader. Van nu af aan zou alles goed komen, zei
mijn betere ik, of ik nu wilde of niet. Het maakte me blij. Ik gaf alles op
en weg was het met de beperkingen van het normale leven.
Ik sloot de deur waar ik zo vaak doorheen was gegaan en vertrapte de
sleutel met mijn schoen.
Vrij!