Dirty dog, 2013, schets

Toppie

Als ik fluit, vallen mijn tanden eruit, dat is beter voor het geluid  –
zong het in mijn hoofd. Ik kreeg het er niet meer uit, het was ka-
merbreed gevuld.
Ik kan dus lachen om zoiets onnozels, mijn lachsmid komt niet
van ver. In een geordende wereld ben je verplicht enig afstand te
nemen van serieuze zaken. Anders red je het niet. Jezelf op de hak
nemen hoort daar zeker bij.

Maar als je palet je in de steek laat, dan  ervaar ik het als verraad.
Mijn kroon verdwijnt in een bos bloemen, mijn blijdschap verliest
zijn geur. Ineens is je palet een naar monster, je gaat er van stinken,
het rot aan jezelf. De dichte deur is ook nog eens op slot.
Je ogen zijn dun geworden, maar je weet nog van schone tempels
waar vloervochtigheid je doet wankelen. Pas op voor een spagaat!
Het wordt nu tijd dat we de baas te worden over dat palet.
De kleuren moeten aandragen. Al het stijfzinnige gaat eraan. Zelfs
modderglansen willen wel eens sprankelen. Kleuren die vruchtbaar
zijn moeten oevers vinden. De ijdele roem wil beslapen worden met
het geoefende groen. Anders wordt het nooit wat.
Ook:
Het palet heeft de elegantie van een wendbare kont en is gewassen
door pigment.