Rollende tijd, boek 99. pag, 82, 2008

De tijd geneest

Zij verbeeldt zich een ziekte met een citaat uit een brief van Anton Tjechov:
geneeskunde is mijn wettige echtgenote en de literatuur is mijn maîtresse.
Zij verveelt zich en iemand die zich verveelt slaapt meestal slecht, het ene
en het andere spookt rond. De nacht wordt dan wanordelijk, niet eentonig.
De tijd moet alles even helen.
Zij schrijft teksten zoals misschien dokters recepten schrijven. Beide werken
ze vanuit het menselijk drama en maken het zieke weer enigszins beter.
Beide zijn ze ook onverbiddelijk wat de tijdelijkheid betreft.
Een zekere onzekerheid is vaak te bespeuren in het grote menselijke licht.
Het verschijnsel ziekte heeft terecht alle aandacht. Hedendaagse ik-verhalen
verkankeren volop de wereld. Het verhaal met veel te veel emotionele wen-
dingen wordt vaak zo vreemd gebracht, dat je het niet meer gelooft. Je zou
er zonder moeite zomaar depressief van kunnen worden als je niet zo sterk
overtuigd was van het goede in jezelf.
Een dokter zei eens ter verheldering: lezen is net zoiets als luisteren naar
een patiënt.
De tijd dwong mij even dit te zeggen, al begrijp ik niet waarom.
Na het lezen is er vast meer begrip.