Nieuw paars, 2014, bewerkte foto

Warm leven

Het is de aarde die drijft en rolt door de mensen.
De aarde is een kermis, een vibrerende kabaalhal.
De meute en de massa loopt graag in het badende licht van de
kleurige schijnwerpers. Het elektronisch kapitaal doet de rest.
Zelfs de mensen van hoger niveau verliezen even hun hoofd en
kopen onverwacht een stukje onzin.
En dan de conversatie: die kletst zwetst.
Je kan het stadse geneuzel dwars door een dikke deur horen.
De nieuwe bezetters rekken zich wellustig uit, maken van ieder
plein een stapelplaats. De successievelijke kluwen van het reële
krijgt een  zwaar toeval.
Draag meer vuur aan!
Draag meer water aan!
We zullen branden of verdrinken!
Dit schreef mijn onverbiddelijke hand, die zich even dronken aan
de wereldrand verdrong. Ooit ergens in 2011. Waarschijnlijk ergerde ik
me aan iets, was ik ergens boos over, maar weet allang niet meer
waarover dan precies. Je herinnert je gevoel meestal langer dan de
werkelijke feiten.
Nu zou ik zeggen dat het een milde vorm van woede was, aangeduid
met het woord irritatie. Of: gematigde boosheid tart de toorn.
Ik had kennelijk even last van een emo-eruptie of razernij.