Just Shine, boek 98, pag. 22, 2008

Nieuwe werkelijkheid

Ik heb van horen en zeggen dat de mensen tegenwoordig niet meer
weten wat werkelijkheid is.
Alleen kinderen en kunstenaars schijnen daar minder last van te hebben.
Het is een groot probleem. Door de voortdurende relativering van iedere
voorstelling van de werkelijkheid heeft niets meer een gestalte. Er is geen
echte aanwezigheid meer. En dan vervaagt alles tragisch.
Gelukkig wisten de vogels, die veel ouder zijn dan de mensen, hier wel
raad mee. Vooral de wielewaal kwam met een oplossing aan-hippen. Hij
zou het geheugen van de mensen wel eens even snel opfrissen en zette
direct andere vogels aan het werk.
Die moesten een grote hoeveelheid zwarte bessen gaan verzamelen en
naar een plat, verlicht stuk strand vliegen. Daarna rangschikte hij de
besjes met veel kunstzinnige overtuiging en precisie en zo ontstonden
snel vele mooie menselijke portretten op het zand.
’s Avonds werd alles mooi belicht door het schijnsel van de vuurtoren.
De mensen konden dan zichzelf weer in alle rust bekijken. Het mooie was
dat het vrijblijvend was, niet verplicht.
Kortom:
Er was geen enkel probleem met de werkelijkheid. Als je af en toe even
wat punten zet is alles zo helder. Aanwezige punten geven overzicht.
We kunnen dus maar één ding doen: verwoorden wat er in ons opkomt.
Dat is dan de werkelijkheid, dat is de natuur.
Hoe vreemd iets misschien ook lijkt, vertel het gerust! Er zijn altijd wel
een paar toehoorders die het beamen om daarna warm te worden.
Dat is genoeg. We bestaan!