De vruchtvader, 1999, acryl, 100 x 50 cm

Dichte vader

Spreken en zwijgen vindt niet zomaar plaats.
Ze spiegelen meer dan ons lief is. Het is een spelletje van mee-
doen en er toch niet zijn. Het op je eentje alles doen lijkt meer
op doen alsof. Ergens.
Deed je het voor je zelf of tegen jezelf. Vaak was beide het geval.
Zijn vruchtvader was een dichte vader. Heel sloom en heel gesloten.
De zoon rende overal achter aan, meestal in grote fantasie. Hij hield
nogal van verzonnen plannetjes. Soms liet hij de mensen er zelfs
voor betalen! Terecht, want het was groot amusement.

Deze zoon was bepaald geen verdoezelzoon. Het lukte hem maar
niet zijn gedachten binnen te houden. Hij wou het ene en ook nog
eens het andere. Dat is heel veel tegelijk.
Uiteindelijk vergat de binnenvader zijn zoon en dat was goed zo.
Het verstand zou anders veel te veel op hol slaan en vast vroeg-
tijdig gaan wegslijten. Dunne hersens krijg je dan en die kunnen
weinig! Je bakt er niks meer van. Je bent ineens nutteloos.
Toch gloeide de zoon af en toe uit groot medelijden met hem.
De rest van de tijd smeerde hij zich in met lichte walging.