Het lezen, 2008, boek 98: I Box

Handelen

We leven in een rare tijd: ieder voor zich en apparatuur voor ons
allen. De verdrijving van het spook is geslaagd, men heeft het
kleed afgedaan en toen verdween het iets in niets.
En wat kregen we er voor terug? Verbitterde klachten over de
voortschrijdende individualisering. De conservatieve hoek klaagt
steen en been: er zou een onbeheersbaar moreel verval heersen.
We zouden door ons eigen ratenstructuur vallen. We zouden daar-
door allemaal eenzaam worden.
Eenzaamheid zit alleen maar in het hoofd, zou hij daarop zeggen.
Eenzaamheid is een massaverschijnsel geworden door te veel
materiële communicatie. Het onzinnig lezen is de vijand van het
echte kijken geworden. Wat dat betreft is de dierenwereld verder.
Die weten van nature wat echt en onecht is. Om meer mens te
worden moet je dus meer dier worden vond hij.
Vroeger dachten ze nog dat de televisie het gezin kon vervangen,
maar met de schimmen van de tv-artiesten is dat onmogelijk ge-
bleken, het was een leeg orkest.

Dit alles is natuurlijk taal van de grote duim, maar er zit wel wat in.
Er zijn mensen die de politie bellen omdat ze iemand in huis horen
lopen. Later blijkt dat ze eigenlijk snel bang zijn omdat ze niemand
hebben of kennen, geen familie, echtgenoot of vriend.
Mensen worden snel verlamd door te veel aan keuzen. Ze kunnen
zich niet meer ontspannen.
Hieraan moest ik denken door een uitspraak van een documentaire
filmer Frederick Wiseman, de vader van de Cinéma Vérité. Hij steld
vast: De interessantste dingen worden gezegd als de camera stopt.