Verlichting, 2013, schets

Haar kant

Zij maakt ruimte voor kanttekeningen. Meestal op vrijdag dan is het
opvolgend weekend wat ruimer.
Mag ik even – zegt zij dan tegen zichzelf en doet al.
Wat fijn dat je zo mooi orakelt – vervolgt haar tweede ik.
Zij kan inderdaad goed, onthutsend goed, de cultuur generaliseren.
Dat gaat van heb ik jou daar. Alles moet op de kop en anders in
haar visie. Zij besluit alleen maar stralende dingen te doen. Men heeft
haar maar te volgen. De zon en de maan hebben het al voorspeld. Het
kunstje hoeft alleen nog maar worden uitgevoerd. Gewoon doen dus,
anders zwaait er wat.
Vrijdagse woorden worden werkelijk. Het is een feest. Een avontuur.
Ga maar, ga maar – zweeft zij verder voort.
Val haar niet halsstarrig lastig met papieren salon-retorica.
Zij negeert overigens alle strijkorkesten op de achtergrond. Nee, dan
heeft zij liever een juichende iris.
Haar wereld cirkelt constant en wij bewoners vinden en beleven dat.
Op haar aanwijzing dan.
Waarvoor onze eeuwige dank Grote Wijsvrouw!