Blauwbaard, 2014, computertekening

Razende hand

met ogen als opaal
bekijkt hij de wereld
hoe alles van steen is
als je geliefde is gestorven
verhardt het graniet
het niet te pakken gat
tikt tegen het raam
brandt het papier
laat stof spiralen
alles om hem heen is dood,
moet dood, door ontrouw
de razende hand
pakt de kloppende keel
gevaar snijdt vol spetters
ondenkbaar dat het bloed
niet om tegenbloed vraagt
het volgen wordt nooit moe

onschadelijk schokkend lichaam
nabruisende duivelse woede
stenigen de donkere nacht
zijn ademstoot is pijnlijk
hij is een vuile hond
had hond moeten zijn