Clara, 2006, schets

Leeg zusje

Clara’s zusje verdroeg het nietige leven met meesterlijke onver-
schilligheid. Haar geesteshouding werd gedragen door het stoïcisme
van een zwakkeling. Eigenlijk was ze er nooit echt. Ze zag er uit
als een lang vermist zusje.
Alle verlangens had die zus al opzij  geschoven. Het was haar
onzichtbaar lot. Zij had een ziel die niet eens verbaasd kon zijn.
Toch was ze bepaald geen asceet die alles had afgezworen. Zij
dacht dat ze zo moest leven, haar aard had het zo voorbestemd.
Clara had van nature veel ambitie en genoot met volle teugen.
Aan de andere kant had zij ook wel iets van een zachtaardig boek.
Prettig om in te bladeren. Dan ontdekte je veel. Ook van haar meer
complexe kant. Zij wilde dienstertje zijn maar ook bediend worden
om maar eens iets te noemen.
Op mooie momenten wist ze dan dat ze zich dingen die ze had ge-
zien kon aanwenden, ook dingen die ze in haar dromen zag.
Ze overdekte alles met andere dromen die ze in zich droeg. Daar
was ze heel bedreven in tot haar eigen groot geluk.
Ik denk dat ze haar uitzonderlijk groot innerlijk geluk kon voelen
omdat haar vermiste zus alles aan haar had gegeven.