Monet aan zee, 1980, acryl, 80 x 240 cm

Natuur

Ik heb het mooiste van de natuur ervaren. Ik zag een naakte vrouw
op het kabbelende water liggen, ze deed alsof ze sliep. Ik begreep wel
dat de kwaliteit van mijn fantasie meespeelde, maar ik zag dat vele
vissen aan haar bollend buikje zogen. Alles was in harmonie, vredig.
Wat ook een rol speelde was dat ik iedereen alle vrijheid van handelen
gunde. Niets was strafbaar, verboden. Er was balans.
Door het fikse zuigen kreeg de vrouw allerlei wondjes, die net zo snel
genazen als ze ontstonden. Heel wonderlijk, maar ook mooi om te
zien. Het was alsof het water, het was de zee, haar steeds toestopte.
Vanuit een ander hoek kwam een rechte stok aandrijven. Zij had nog
het geluid van de boom in zich en treurde wat zwaarmoedig, wat mij
weer inspireerde. Vol passie zoog ik het geluid van het moment op. In
mij wandelde het verder.
Zo komt het dat ik nog nooit de werkelijke stilte heb gehoord. Ik ben
kennelijk te lawaaierig van binnen. Uit welke gedachte ik ook ontwaak
er is altijd geluid, mijn borst zit vol kleine vogels, dat is mijn natuur.
Ik heb er vrede mee.